فارسى
Surah واقعه - Aya count 96
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ
( 1 ) هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) واقع شود،
لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ
( 2 ) هیچ کس نمیتواند آن را انکار کند!
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ
( 3 ) (این واقعه) گروهی را پایین میآورد و گروهی را بالا میبرد!
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا
( 4 ) در آن هنگام که زمین بشدّت به لرزه درمیآید،
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا
( 5 ) و کوهها در هم کوبیده میشود،
فَكَانَتْ هَبَاءً مُّنبَثًّا
( 6 ) و بصورت غبار پراکنده درمیآید،
وَكُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً
( 7 ) و شما سه گروه خواهید بود!
فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ
( 8 ) (نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند)؛ چه سعادتمندان و خجستگانی!
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ
( 9 ) گروه دیگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانی!
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ
( 10 ) و (سومین گروه) پیشگامان پیشگامند،
أُولَٰئِكَ الْمُقَرَّبُونَ
( 11 ) آنها مقرّبانند!
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ
( 12 ) در باغهای پرنعمت بهشت (جای دارند)!
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ
( 13 ) گروه زیادی (از آنها) از امّتهای نخستینند،
وَقَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ
( 14 ) و اندکی از امّت آخرین!
عَلَىٰ سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ
( 15 ) آنها [= مقرّبان] بر تختهایی که صفکشیده و به هم پیوسته است قراردارند،
مُّتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ
( 16 ) در حالی که بر آن تکیه زده و رو به روی یکدیگرند!
يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ
( 17 ) نوجوانانی جاودان (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنان میگردند،
بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ
( 18 ) با قدحها و کوزهها و جامهایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)!
لَّا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ
( 19 ) امّا شرابی که از آن درد سر نمیگیرند و نه مست میشوند!
وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ
( 20 ) و میوههایی از هر نوع که انتخاب کنند،
وَلَحْمِ طَيْرٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ
( 21 ) و گوشت پرنده از هر نوع که مایل باشند!
وَحُورٌ عِينٌ
( 22 ) و همسرانی از حور العین دارند،
كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ
( 23 ) همچون مروارید در صدف پنهان!
جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
( 24 ) اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام میدادند!
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا
( 25 ) در آن (باغهای بهشتی) نه لغو و بیهودهای میشنوند نه سخنان گناه آلود؛
إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا
( 26 ) تنها چیزی که میشنوند «سلام» است «سلام»!
وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ
( 27 ) و اصحاب یمین و خجستگان، چه اصحاب یمین و خجستگانی!
فِي سِدْرٍ مَّخْضُودٍ
( 28 ) آنها در سایه درختان «سِدر» بیخار قرار دارند،
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ
( 29 ) و در سایه درخت «طلح» پربرگ [= درختی خوشرنگ و خوشبو]،
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ
( 30 ) و سایه کشیده و گسترده،
وَمَاءٍ مَّسْكُوبٍ
( 31 ) و در کنار آبشارها،
وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ
( 32 ) و میوههای فراوان،
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ
( 33 ) که هرگز قطع و ممنوع نمیشود،
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ
( 34 ) و همسرانی بلندمرتبه!
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاءً
( 35 ) ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم،
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا
( 36 ) و همه را دوشیزه قرار دادیم،
عُرُبًا أَتْرَابًا
( 37 ) زنانی که تنها به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند!
لِّأَصْحَابِ الْيَمِينِ
( 38 ) اینها همه برای اصحاب یمین است،
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ
( 39 ) که گروهی از امّتهای نخستینند،
وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِينَ
( 40 ) و گروهی از امّتهای آخرین!
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ
( 41 ) و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالی (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده میشود)!
فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ
( 42 ) آنها در میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند،
وَظِلٍّ مِّن يَحْمُومٍ
( 43 ) و در سایه دودهای متراکم و آتشزا!
لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ
( 44 ) سایهای که نه خنک است و نه آرامبخش!
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ
( 45 ) آنها پیش از این (در عالم دنیا) مست و مغرور نعمت بودند،
وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِيمِ
( 46 ) و بر گناهان بزرگ اصرار میورزیدند،
وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
( 47 ) و میگفتند: «هنگامی که ما مُردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟!
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ
( 48 ) یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته میشوند)؟!»
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ
( 49 ) بگو: «اوّلین و آخرین،
لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ
( 50 ) همگی در موعد روز معیّنی گردآوری میشوند،
ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ
( 51 ) سپس شما ای گمراهان تکذیبکننده!
لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ
( 52 ) قطعاً از درخت زقّوم میخورید،
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ
( 53 ) و شکمها را از آن پر میکنید،
فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ
( 54 ) و روی آن از آب سوزان مینوشید،
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ
( 55 ) و همچون شتران مبتلا به بیماری عطش، از آن میآشامید!
هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ
( 56 ) این است وسیله پذیرایی از آنها در قیامت!
نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ
( 57 ) » ما شما را آفریدیم؛ پس چرا (آفرینش مجدّد را) تصدیق نمیکنید؟!
أَفَرَأَيْتُم مَّا تُمْنُونَ
( 58 ) آیا از نطفهای که در رحم میریزید آگاهید؟!
أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ
( 59 ) آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش (پی در پی) میدهید یا ما آفریدگاریم؟!
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ
( 60 ) ما در میان شما مرگ را مقدّر ساختیم؛ و هرگز کسی بر ما پیشی نمیگیرد!
عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ
( 61 ) تا گروهی را به جای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمیدانید آفرینش تازهای بخشیم!
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ
( 62 ) شما عالم نخستین را دانستید؛ چگونه متذکّر نمیشوید (که جهانی بعد از آن است)؟!
أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ
( 63 ) آیا هیچ درباره آنچه کشت میکنید اندیشیدهاید؟!
أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ
( 64 ) آیا شما آن را میرویانید یا ما میرویانیم؟!
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ
( 65 ) هرگاه بخواهیم آن را مبدّل به کاه در هم کوبیده میکنیم که تعجّب کنید!
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ
( 66 ) (بگونهای که بگویید:) براستی ما زیان کردهایم،
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ
( 67 ) بلکه ما بکلّی محرومیم!
أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ
( 68 ) آیا به آبی که مینوشید اندیشیدهاید؟!
أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ
( 69 ) آیا شما آن را از ابر نازل کردهاید یا ما نازل میکنیم؟!
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ
( 70 ) هرگاه بخواهیم، این آب گوارا را تلخ و شور قرار میدهیم؛ پس چرا شکر نمیکنید؟!
أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ
( 71 ) آیا درباره آتشی که میافروزید فکر کردهاید؟!
أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِئُونَ
( 72 ) آیا شما درخت آن را آفریدهاید یا ما آفریدهایم؟!
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِينَ
( 73 ) ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار دادهایم!
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ
( 74 ) حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزّه بشمار)!
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ
( 75 ) سوگند به جایگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)!
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ
( 76 ) و این سوگندی است بسیار بزرگ، اگر بدانید!
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ
( 77 ) که آن، قرآن کریمی است،
فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ
( 78 ) که در کتاب محفوظی جای دارد،
لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ
( 79 ) و جز پاکان نمیتوانند به آن دست زنند [= دست یابند].
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ
( 80 ) آن از سوی پروردگار عالمیان نازل شده؛
أَفَبِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ
( 81 ) آیا این سخن را [= این قرآن را با اوصافی که گفته شد] سست و کوچک میشمرید،
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ
( 82 ) و به جای شکر روزیهایی که به شما داده شده آن را تکذیب میکنید؟!
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ
( 83 ) پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه میرسد (توانایی بازگرداندن آن را ندارید)؟!
وَأَنتُمْ حِينَئِذٍ تَنظُرُونَ
( 84 ) و شما در این حال نظاره میکنید (و کاری از دستتان ساخته نیست)؛
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَٰكِن لَّا تُبْصِرُونَ
( 85 ) و ما از شما به او نزدیکتریم ولی نمیبینید!
فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ
( 86 ) اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمیشوید،
تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
( 87 ) پس آن (روح) را بازگردانید اگر راست میگویید!
فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ
( 88 ) پس اگر او از مقرّبان باشد،
فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ
( 89 ) در رَوح و ریحان و بهشت پرنعمت است!
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ
( 90 ) امّا اگر از اصحاب یمین باشد،
فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ
( 91 ) (به او گفته میشود:) سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب یمینند!
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ
( 92 ) امّا اگر او از تکذیبکنندگان گمراه باشد،
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ
( 93 ) با آب جوشان دوزخ از او پذیرایی میشوید!
وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ
( 94 ) و سرنوشت او ورود در آتش جهنّم است،
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ
( 95 ) این مطلب حقّ و یقین است!
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ
( 96 ) پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را منزّه بشمار)!