Тоҷикӣ
Surah Adh-Dhariyat ( The Wind that Scatter ) - Aya count 60
وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا
( 1 ) 
Савганд ба бодҳое, ки хок пароканда мекунанд,
فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا
( 2 ) савганд, ба абрҳои гаронбор,
فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا
( 3 ) савганд ба киштиҳое, ки ба осонӣ равонанд
فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا
( 4 ) ва савганд ба фариштагоне, ки тақсимкунандаи корҳоянд,
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ
( 5 ) ки он чӣ шуморо ваъда медиҳанд, рост аст
وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ
( 6 ) ва рӯзи ҷазо омаданист.
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ
( 7 ) Ва савганд ба осмон, ки ба ситорагон ороста аст,
إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ
( 8 ) ки шумо (дар хусуси пайғамбар) сухани гуногун мегӯед!
يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ
( 9 ) Аз ҳақ бозгардонида шавад, он ки бозгардониданашро хостаанд.
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ
( 10 ) Марг бод бар он дурӯғгӯён,
الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ
( 11 ) онон ки ба ғафлат дар ҷаҳл фурӯ рафтаанд.
يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ
( 12 ) Мепурсанд: «Рӯзи ҷазо кай хоҳад буд?»
يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ
( 13 ) Рӯзест, ки бар оташ азобашон мекунанд.
ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ
( 14 ) «Азоби худро бичашед! Ин аст он чизе, ки ба шитоб металабидед!»
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
( 15 ) Парҳезгорон дар боғҳову канори чашмасорон бошанд,
آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُحْسِنِينَ
( 16 ) Он чиро Худо ба онҳо додааст, гирифтаанд. Зеро пеш аз он некӯкор буданд,
كَانُوا قَلِيلًا مِّنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ
( 17 ) андаке аз шабро мехобиданд
وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ
( 18 ) ва ба ҳангоми саҳар истиғфор (тавба) мекарданд
وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ
( 19 ) ва дар молҳояшон барои пурсандаву маҳрум хаққе буд.
وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ
( 20 ) Ва дар замин барои ахли яқин ибратҳоест
وَفِي أَنفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ
( 21 ) ва низ дар вуҷуди худатон. Оё намебинед?
وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ
( 22 ) Ва ризқи шумо ва ҳар чӣ ба шумо ваъда шуда, дар осмон аст.
فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ
( 23 ) Пас савганд ба Парвардигори осмонаҳову замин, ки ин сухан ончунон ки сухан мегӯянд, ҳақ ва рост аст.
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ
( 24 ) Оё достони меҳмонони гиромии Иброҳим ба ту расидааст?
إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ
( 25 ) Он гоҳ ки назди ӯ омаданду гуфтанд: «Салом!» Гуфт: «Салом! Шумо мардуми ношинохтаед!»
فَرَاغَ إِلَىٰ أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ
( 26 ) Дар ниҳон ва шитобон назди касони худ рафт ва гӯсолаи фарбеҳе овард.
فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ
( 27 ) Таъомро ба наздашон гузошту гуфт: «Чаро намехӯред?»
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ
( 28 ) Ва аз онҳо бимнок шуд. Гуфтанд: «Матарс!» Ва ӯро ба фарзанде доно хушхабар доданд.
فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ
( 29 ) Ва занаш фарёдзанон омад ва бар рӯй заду гуфт: Ман пиразане нозоям».
قَالُوا كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ
( 30 ) Гуфтанд: «Парвардигори ту инчунин гуфтааст. Ва ӯ ҳакиму доност!»
قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ
( 31 ) Гуфт: «Эй расулон, ба чӣ кор омадаед?»
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ
( 32 ) Гуфтанд: «Моро бар мардуме табаҳкор фиристодаанд,
لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ
( 33 ) то тиккаҳои сангҳои гили бар сарашон биборем,
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ
( 34 ) ки бар он сангҳо аз ҷониби Парвардигорат барои аз ҳад, гузаштаҳо нишон гузоштаанд».
فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
( 35 ) Пас ҳамаи касонеро, ки имон оварда буданд, берун бурдем.
فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ
( 36 ) Ва дар он шаҳр ғайри як хона ва фармонбардорон наёфтем.
وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ
( 37 ) Ва дар он сарзамин барои касоне, ки аз азоби дардовар метарсанд, нишоне боқӣ гузоштем.
وَفِي مُوسَىٰ إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ
( 38 ) Ва ибратест дар Мӯсо, он гоҳ ки ӯро бо ҳуҷҷате ошкор назди Фиръавн фиристодем.
فَتَوَلَّىٰ بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
( 39 ) Ва Ӯ бо ҳамаи қуввааш рӯй гардонду гуфт: «Ҷодугарест ё девонае!»
فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ
( 40 ) Ӯ ва лашкарҳояшро гирифтем ва ба дарё партофтем. Ва ӯ муставҷиби (сазовори) маломат буд.
وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ
( 41 ) Ва низ ибратест дар қавми Од, он гоҳ, ки боди ақимро бар онҳо фиристодем.
مَا تَذَرُ مِن شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ
( 42 ) Бар ҳар чизе вазид, фақат устухоне пӯсидааш бар ҷой гузошт.
وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّىٰ حِينٍ
( 43 ) Ва низ ибратест дар қавми Самуд, он гоҳ ки ба онҳо гуфта шуд: «То замоне чанд бархурдор шавед».
فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ
( 44 ) Онон аз фармони Парвардигорашон сар боззаданд ва ҳамчунон ки менигаристанд, раъди тунде фурӯ гирифташон.
فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ
( 45 ) Истодан натавонистанд ва тавони интиқом надоштанд.
وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ
( 46 ) Ва аз пеш қавми Нӯҳро ҳалок кардем, ки қавме нофармон буданд.
وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ
( 47 ) Ва осмонро ба қувват барафроштем ва ҳаққо, ки Мо тавоноем.
وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ
( 48 ) Ва заминро густурдем ва чӣ некӯ густарандагонем!
وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ
( 49 ) Ва аз ҳар чиз ҷуфте биёфаридаем, шояд, ки ибрат гиред.
فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ
( 50 ) Пас ба сӯи Худованд бигрезед. Ман шуморо аз ҷониби Ӯ бимдиҳандае ошкорам.
وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۖ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ
( 51 ) Ва бо Худои якто худои дигароро мапарастед. Ман шуморо аз ҷониби Ӯ бимдиҳандае ошкорам.
كَذَٰلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
( 52 ) Ҳамчунин бар онҳое, ки аз ин пеш буданд, ҳар паёмбаре, ки фиристода шуд, гуфтанд: «Ҷодугарест ё девонаест!»
أَتَوَاصَوْا بِهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ
( 53 ) Оё ба ин кор якдигарро васият карда буданд? На, худ мардуме тоғӣ (саркаш) буданд.
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ
( 54 ) Пас аз онҳо рӯйгардон шав. Кас туро маломат нахоҳад кард.
وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ
( 55 ) Андарз (панд) бидеҳ, ки андарз мӯъминонро манфиат дорад.
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ
( 56 ) Ҷинну инсро фақат ва фақат барои парастиши Худ офаридаам.
مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ
( 57 ) Аз онҳо ризқе намехоҳам ва намехоҳам, ки маро итъом кунанд (хӯронанд).
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ
( 58 ) Худост рӯзидиҳанда. Ва Ӯст соҳиби қуввате сахт устувор!
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ
( 59 ) Ин ситамкоронро аз азоб баҳраест монанди баҳрае, ки ёронашон доштанд. Пас ба шитоб чизе (азоб) аз Ман нахоҳанд!
فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ
( 60 ) Вой бар кофирон, аз он рӯз, ки онҳоро ваъда додаанд!
